Irlandia - szczepienia, zdrowie Dublin
 Szczepienia| Wirusowe zapalenie wątroby A | - | | Wirusowe zapalenie wątroby B | - | | Żółta gorączka | - | | Błonica, tężec, polio | zalecane | | Dur brzuszny | - | | Wścieklizna | - | | Japońskie zapalenie mózgu | - | | Menigkokowe zapalenie opon | - |
Zdrowie
Szczepienia nie są wymagane, nie występują też żadne zagrożenia sanitarno-epidemiologiczne. Nie ma problemu z dostępem do opieki medycznej, choć najczęściej jest ona płatna. Dlatego też przed wyjazdem należy zaopatrzyć się w Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ). Uwaga: od 1 stycznia 2006 r. EKUZ zastąpiła dotychczasowy druk E-111 umożliwiający obywatelom Unii korzystanie z opieki medycznej w innych krajach członkowskich. Aby ją otrzymać, wystarczy zgłosić się do najbliższego oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia. EKUZ uprawnia tylko do korzystania z podstawowych usług medycznych, dlatego wyjeżdżającym za granicę zaleca się wykupienie dodatkowych ubezpieczeń prywatnych, które w razie konieczności pokryją koszty leczenia w szerszym zakresie i transportu chorego, jak również koszty opieki medycznej w prywatnych szpitalach i klinikach. Wskazane jest wykupienie indywidualnego pakietu ubezpieczeniowego, szczególnie od następstw nieszczęśliwych wypadków, kosztów leczenia, a także przewiezienia chorego do Polski (poza EKUZ). Świadczenia zapewnione przez EKUZ nie obejmują tych przypadków. Bliższe informacje: www.nfz.gov.pl.
Aby uzyskać świadczenia medyczne w Irlandii, trzeba spełnić dwa wymogi: 1) należy mieć dokument potwierdzający ubezpieczenie w NFZ (EKUZ); 2) udając się do lekarza w Irlandii, należy się upewnić, czy ma on kontrakt z irlandzką państwową służbą medyczną (General Medical Services – GMS, www.centralservicesagency.com). Takie kontrakty ma w Irlandii stosunkowo niewielu lekarzy ogólnych (General Practitioners – GP). Listę lokalnych GP można uzyskać w lokalnych placówkach służby zdrowia (health boards). Przed rozpoczęciem wizyty należy przedstawić kartę ubezpieczenia zdrowotnego i podkreślić, że wizyta ma się odbyć w ramach regulacji UE. Gdy potrzebny jest specjalista, trzeba najpierw udać się do lekarza ogólnego po skierowanie i upewnić się, że ma on kontrakt z GMS. Gdy potrzebne jest leczenie stomatologiczne, należy udać się do stomatologa, który ma podpisany kontrakt z GMS.
Leczenie szpitalne w nagłych wypadkach (tel. pogotowia w Irlandii: 999 lub 112) jest bezpłatne w szpitalach publicznych. W innych sytuacjach leczenie jest bezpłatne tylko po okazaniu odpowiedniego skierowania od lekarza mającego kontrakt z GMS i tylko w szpitalach publicznych. Regulacja UE przewiduje także prawo do bezpłatnych lekarstw na podstawie specjalnego rodzaju recept wypisywanych wyłącznie przez lekarzy mających kontrakt z GMS. Lekarstwa w Irlandii są drogie. Gdy pobyt trwa dłużej niż 3 miesiące, karta ubezpieczenia zdrowotnego nie znajduje zastosowania i Polaków obowiązują zasady takie same jak obywateli Irlandii. Leczenie w Irlandii jest płatne. Można ubezpieczyć się w prywatnych towarzystwach ubezpieczeniowych od większości bądź od wybranych rodzajów kosztów leczenia. W Irlandii są dwa rodzaje służby medycznej: państwowa (publiczna) i prywatna, przy czym leczenie prywatne jest kilkakrotnie droższe niż państwowe. Cena wizyty u lekarza domowego (lekarz ogólny) wynosi od 40 do 50 EUR, u specjalisty – od 100 do 155 EUR. Doba w szpitalu państwowym kosztuje ok. 40 EUR, w szpitalu prywatnym natomiast jest to koszt ok. 600 EUR; podobna jest cena za pobyt w szpitalu prywatnym w związku z porodem i połogiem. Dodatkowo płatne są badania. Osoby niezamożne mogą otrzymać specjalną kartę medyczną (Medical Card, www.oasis.gov.ie), która zapewnia bezpłatne korzystanie z wybranych, podstawowych usług medycznych w systemie państwowym. Ich zakres jednak jest również ograniczony. O przyznaniu karty obywatelom Polski, podobnie jak o przyznaniu innych świadczeń socjalnych, decyduje tzw. habitual residence test, który obejmuje: długość i ciągłość pobytu, szanse na zatrudnienie, powód przybycia do Irlandii, plany na przyszłość, powiązania rodzinne oraz wysokość dochodów (karty przyznawane są tylko osobom najniżej uposażonym).
|
|
reklama
